February 21, 2011


Polluted UB series: 1
[click on the picture for larger view]

Хэдэн сарын өмнө мессенжрээр явж байсан дараах промо шүлгийг уншчихаад энэ сэдвээр цуврал зураг хийе гэж санасан билээ. Ажлын хажуугаар цаг зав гарахгүй байсаар байгаад эхнийхийг нь одоо л дуусгав. Санаанд хүрсэн гоё болж чадсангүй. Гэвч үгүй бас яахав ээ. Дараа цагтай болохоороо л сайжруулах байхдаа.

Нүүрсний утаа боргилсон
Хотын хороололд тєрсєн би
Утаат энэ хотоо Єлгий минь гэж боддог
Хар утаа суунагласан Гэр хорооллоо ширтээд
Цэлгэр сайхан хотоо Сэтгэл бахдан харахад
Yлээж байгаа утаа нь Yнэртээд ч байгаа юм шиг
Уугьж байгаа нvvрс нь Утаад ч байгаа юм шиг
Эрэвгэнэж хамар хорсоход Элэг зvрх минь хордож
Хорсож гарсан нулимс Хоёр нvдийг минь бvрхдэг.

Posted on Monday, February 21, 2011 by Amar Baatartsogt

No comments


source: news.gogo.mn

Би энэхүү нийтлэлийг уншах бээр уур хүрэх, өрөвдөх мөн харуусах нийлэн сэтгэлийг минь зүсээд л явчихлаа. Гэнэт л, ... хүн нэг л заяасан амьдралдаа ингэж нохойноос доор, өөрийнхөө арчаагүйдээ амьдарч байгааг өрөвдөж, эдгээр хүмүүсийн хөл алдарсан алдааг дэндүү хатуугаар шийтгэх хорвоо ертөнцөд гомдон харуусаж, энэ л ХҮМҮҮСИЙГ ад үзэн “булшлах” нийгэмд уур хүрлээ. Мөнхүү өөрийнхөө амьдралын хэв маягийг энэ л “нийгмийн хог шаар” гэж томъёлогдсон хүмүүсийнхтэй бодон харицуулав. Та нэг уншаад үзээрэй. Нэгийг бодогдуулж юуны магад.
-Амар

-”Тамын тогоонд чанагдах” гэж тэд газар доорх амьдралыг сонгоогүй-
Xүмүүний төрлийг олно гэдэг зүүний үзүүр дээр шар будаа тогтохтой адил гэдэг. Эхийн хүйгээс тасарч орчлонд шороо хөдөлгөх гэж ирчихээд газар дор тамд ирсэн юм шиг амьдрахыг хэн ч хүсэхгүй.
Алга эргүүлж урвуулахын дайтай хүний амьдрал эргэж хөрвөдөг гэдэг. Сайхан амьдрах замаасаа хазайн "траншейн" хэмээх газар доор амьдрагсад нийслэлд 1200-гаас хол давжээ. Тэдэнд “хүн гөрөөс” гэж хүртэл нэр хайрласан байх юм.
"Сайн явахад садан мундахгүй, саар явахад дайсан мундахгүй" гэдэг шиг траншейны хүмүүсээс садан төрлөөс нь эхлээд хүн бүр зай барьж, нийгмийн хог шаар хэмээн үзэн ядна. Уг нь тэд бидний адил эхээс мэндэлж, ангир шар уурагаар амлуулсан. Гэсэн хэдий ч тэд хүний ертөнцөөс тэс өөр орчинд хорвоогийн бор шар хоногийг хэцүүхэн туулж явна.
Өглөөний жавар тасхийж траншейны нүхнээс уур савсан байх. Тарвага ичээнээсээ гардаг шиг хүмүүс газар доороос цухуйж их хотын нүргэлээнд замхран бэдчинэ. Траншейнд хүүхэд төрж, тэнд бидний ирээдүй өсч байна. Үнэндээ уудам нутагтай, цөөн хүн амтай түүхэн ард түмэн газар доор хүнээ амьдруулна гэдэг хамгийн арчаагүй явдал.
Хүнээ байсан хүн гэж энэ хорвоод үгүй биз ээ. Аливаа хүмүүний сэтгэлийг уудалж зөв замд нь залах юм бол энэ хүмүүс эргээд газар дээр сайхан амьдрахын төлөө хичээх нь гарцаагүй юм. Гол нь тэдний хөлдсөн сэтгэл зүрхийг гэсгээж хат суулгах юм бол амьдралын эрч хүч эдгээр хүмүүст бий гэдэгтэй эргэлзэхгүй байна.
Миний нэг танил урд нь явж байсан нэг өвгөнийг гэнэт унахад нь босгожээ. Гэтэл тэр өвөө "Ах нь нэг уначихаараа босч чаддаггүй юм. Баярлалаа хүү минь" хэмээн хоолой зангируулан хэлсэн гэдэг. Тэр хүн ноорхой хувцастай бидний нэрлэдгээр траншейны хүн байжээ. Дараа нь найз минь "Ийм хүмүүст бид хэзээ ч хайр энэрэл илгээдэггүй юм байна. Дэмнээд босгоход л хоолой нь зангирч байгаа юм чинь тэр хүнтэй ярилцаж сэтгэлийг нь уудалбал их юм гарах байх даа" хэмээн хуучилж байсан.
Үнэхээр бид тэднийг байнга л нүд үзүүрлэхээс биш хүн гэдэг утгаар нь хэзээ ч ханддаггүй. Ар гэрийнхэн нь хүртэл зугтааж аль болох өөрөөсөө холдуулна. Хэрэв тэднийг эхнээс нь нийгэм нь ч тэр, ар гэрийнхэн нь ч зөвөөр ойлгож, зөв замд нь залсан бол Монгол Улс юу гэж газар доорх хүн сүрэгтэй болох билээ дээ.

[click on the title to read more]

Posted on Monday, February 21, 2011 by Amar Baatartsogt

No comments

February 14, 2011

Энэ мэдээг бичсэн сэтгүүлчийн нэр бол Боргилмаа. Заримдаа ч бас үнэхээр хэцүү юм бичдэг нэгэн. Юм мэддэггүй хүн хамгийн аюултай гэж манай нэгэн ах хэлдэг юм. Инээд хүрэмээр, бараг мэдэхгүй байж заримдаа их мэдэмхийрч бичдэг аюултай сэтгүүлчдийн нэгэн. Гэвч энэ бичсэн нийтлэл нь надад их таалагдлаа. Улаан цайм зарим хүмүүсийн үр хүүхдүүдийг дайрч хүмүрголон бичсэн МАН-ы эсрэг явуулга гэлтэй ч тарааж байгаа мессеж нь их зөв санагдав. Залуу хүмүүс улс төржихгүй мэдлэг боловсрол хуримтлуулж цэвэрээр явах хэрэгтэй. Зарим нэгэн сайхан залуучууд улс төржин, эрх мэдлийн хойноос шунахайран гүйдэг нэн харамсалтай дүр зураг өнөөдрийн нийгэмд нэгэнт хэвшин тогтжээ.Бид нар Монголын ирээдүй шүү дээ. Сэтгэхүйгээ цэвэр байлгах хэрэгтэй.

Улс төрд эхнэр нь ханийнхаа, хүү нь эцгийнхээ, дүү нь ахынхаа үйл хэргийг үргэлжлүүлэн залгамжлах явдал дэлхий дахинд, Монголд ч уг нь шинэ үзэгдэл биш. Гэхдээ сүүлийн үед бизнесийн ертөнцөд жинхэнэ утгаар өв залгамжлагчид байх учиртай шинэ үеийн залуучууд улс төр рүү хөрөнгө мөнгө хаяж орох хандлага түгээмэл болов. Эцэг, эхийнхээ “Тамирын голын мөсийг долоох шахаж” байж босгосон эд баялгийг улс төр хэмээх бохир бизнест орох эргэлтийн хөрөнгө болгож эхэллээ. Эндээс тэд ашиг олно, алдар хүнд бүтээнэ гэж найдаж байна. Хөрөнгө мөнгө, түүний ачаар эзэмшсэн өндөр боловсрол, мэдлэг, чадвар байгаа бол түүнийхээ хэрээр дэлхийн энгээр сэтгэж, дэлхийд өрсөлдөх бизнесээ босгох нь улс төр хөөхөөс илүү биш гэж үү. Хүн болгонд заяадаггүй, хүссэн бүхэнд олдоггүй боломжийг хэрэгтэй зүйлд зориулах ёстой юмсан.

Хэрэв эцэг тань түүхий эд олборлодог бол чи боловсруулах үйлдвэр байгуулах ёстой. Хэрэв тэр цемент үйлдвэрлэдэг бол чи байшин барих хэрэгтэй. Хэрэв чи өөрөө барилга барьдаг бол хүү чинь хот байгуулах учиртай. Хэрэв өнөөдөр компьютер угсарч зардаг бол маргааш эд ангийг нь өөрөө хийх ёстой. Энэ бол бизнес дэх өв залгамжлалын утга учир цаашлаад улс үндэстний хөгжил дэвшил.

Аливаа улс орны хөгжил, дэвшлийг үйлдвэрлэгчид, бизнесмэнүүд, үндэсний хөрөнгөтнүүд нь авч явдгийг бид сайн мэднэ. Монгол бол тийм хэмжээний хөрөнгөтэй, бизнестэй хүмүүс одоо л буй болж байгаа цоо шинэ улс. “Анхны өв залгамжлагчдаас” бид арай илүү зүйл хүлээж байсан нь үнэн. Гэтэл ядмагхан бүтэцтэй Монголын эдийн засагт шинэ бүтэц, шинэ салбарыг бий болгох гэж мэдлэг боловсрол, хүч шандас, хөрөнгө хүчээ уралдуулж, чухам хэний хүү хэн болохоо харуулах гэж дэрвэлзэж байх ёстой тэдгээр хөвгүүд, охид өнөөдөр улс төрийн намын “Алтан сарнай”-н үдэшлэгээр гоёх болсон нь эмгэнэлтэй.

Үйл явдлын хувьд хуучирсан ч МАХН-ын шинэ жилийн үдэшлэг “Алтан сарнай” наадмыг энд зориуд сануулъя. Наадамд “Гацуурт” компанийн захирал Чинбатын охин Номин, “МАК” компанийн захирал Нянтайширын хүү Номтойбаяр гээд олны танил хүмүүсийн хүүхдүүд цөөнгүй байсан. Тус намаас сонгон шалгаруулдаг оны шилдэг бизнесмэн, эдийн засагч зэрэг өргөмжлөлд нь “цадчихсан” баярлаад зогсож байгааг нь харахад харамсмаар байлаа залуусаа. Уг нь тэр оны шилдэг бизнесмэн гэдэг алдрыг чинь хийсэн бизнес, хүртсэн олон нийт өгдөг болохоос эрх барьж байгаа нам өгдөггүй байхгүй юу даа. “Алтан сарнайд” нүдээ бүлтэртлээ гоёчихоод, шилдгээр шалгараад тэрэндээ үнэмшээд байвал энэ улс орны чинь ирээдүй яах болж байнаа өв залгамжлагчид аа.

Бизнесийнхнээс гадна улс төрийн зүтгэлтнүүд ч үр хүүхдэдээ улстөрийн намаа залгамжлуулж байгаа нь нууц биш болсон. Тухайлбал, Элчин сайд асан Л.Хангайн хүү Алтай, Монголбанкны Ерөнхийлөгч Л.Пүрэвдоржийн хүү Хангай... гээд улс төрд “өв залгамжлагч”-аар тодорч байгаа хөвгүүд, охидын нэр цааш үргэлжилнэ.

[click on the title to continue reading]

Posted on Monday, February 14, 2011 by Amar Baatartsogt

1 comment

February 10, 2011




Mummies, equally incomprehensible and not yet convincingly explained, stare at us from the remote past as if they held some magic secret. Various peoples knew the technique of embalming corpses, and archaeological finds favour the supposition that prehistoric beings believed in return to a second life, i.e. a corporeal return… Drawings and sagas actually indicated that the ‘gods’ promised to return from the stars in order to awaken the well-preserved bodies to new life.

Erich Von Däniken, Chariots of the Gods

Posted on Thursday, February 10, 2011 by Amar Baatartsogt

No comments

February 7, 2011

Munkh-Ochir Dorjjugder, Former Visiting Fellow, Center for Northeast Asian Policy Studies
The Brookings Institution

The collection of classified U.S. government documents that was released by “WikiLeaks” in late 2010 continues to trigger questions and implications. The reaction to the leaked documents is in many cases more interesting than the cables themselves. For example, there has been very little reaction to one interesting document which reports North Korea’s alleged “approach” to Washington via Mongolia. There has been some commentary in the media and blogosphere, mostly in Mongolia, but much of it is misleading, oversimplified, and exaggerated.

The WikiLeaks Revelation
Leaving some room for errors in interpretation (difficult to avoid when dealing with three languages) and other possible alterations during the recounting of the original conversation, the storyline is that North Korean Vice Foreign Minister Kim Yong-Il, while visiting Mongolia in August 2009 for routine bilateral talks, apparently confided to his Mongolian counterpart that he thought that “there are no eternal enemies in the world” and that Pyongyang would rather see itself engaged in direct talks with Washington without the mediation of “hopeless” institutions as the Six-Party Talks.[1] According to the Mongolian source who described the conversation to a U.S. embassy officer, this “message” was not read from a prepared script, and the senior North Korean official did not criticize the United States.
It is these few facts that were made known to the American diplomats in Ulaanbaatar, were reported back to Washington, and eventually made their way to international media via WikiLeaks. Despite the scant information, observers—mostly in Mongolia—have put forth two main interpretations of the episode.
[to read more click on the title]

Posted on Monday, February 07, 2011 by Amar Baatartsogt

No comments

February 1, 2011


Posted on Tuesday, February 01, 2011 by Amar Baatartsogt

2 comments